Sunyinya wahai hati

Assalamualaikum...

Dari pagi tadi saya rasa sunyi. Rasa tepu. Rasa sebu. Kat ofis ni dari pagi tadi saya mengadap lappy nie. Dulu ada Nurul saya boleh berkongsi banyak benda dengan dia. Tapi bila dia tak ada, hati saya bertambah sunyi. Fiza pun tak ada hari ni. Pegi Mahkamah. Dan saya kat sini melayan rasa sunyi. Hubby pun tak call. Sibuk agaknya. Nak makan tak boleh..Puasa.

Teringat masa study dulu. Macam tak ada masalah je kan. asyik ketawa, bergelak sakan. Tak pernah fikir masalah yang besar-besar pun. Tambah pulak saya tak ada boyfriend. So tak ada la rasa sakit hati ke apa ke. Bila rasa nak keluar ke bandar. terus keluar. Tak cukup duit. Mintak kat abah atau abang-abang. Tak pernah tahu susahnya abah nak manage duit sampai hujung bulan. Bila exam baru nak struggle. Huhu..

Eh kenapa pulak lari topik ni???

Memang rasa sunyi...saya tak boleh hidup saya sunyi tanpa kawan..Kena ada kawan. Dulu hubby je lah kawan saya. Tapi sekarang hubby dah jauh.. Tambah-tambah sejak duduk jauh dengan hubby nie susahnya berkomunikasi. Tak sama kalau skype, video call atau sms. Saya sunyi sebab saya dah biasa sibuk. Sibuk bercakap..huhu

Sunyi nie buat saya sedih. Saya akan menangis. Tapi saya tau. Tu cuma cara saya meluahkan perasaan. Tapi saya tak mahu tunjukkan kesedihan saya pada orang lain. Saya nak semua orang anggap saya kuat. Saya tak mahu juga mak abah syak tentang rasa sedih yang saya rasa. Argh....kalaulah boleh menjerit sekuat hati..

P/S : Jangan layan sedih saya ye..Ini cumalah layanan perasaan saya je...Saya tak boleh hidup kalau tak ada kawan-kawan disekeliling saya. Ke saya yang sibuk sangat melayan emosi ni..Hmm entahlah..Hubby tolonglah faham perasaan saya.. Saya rindu abang..

Tarikh Terima	17/04/2012
Status	Permohonan anda telah diterima dan sedang diproses

~Tambah sunyi bila check kat SPA tadi permohonan saya sedang diproses...Kenapa lah lambat sangat dah 2 bulan saya tunggu..Cepatlah sikit..Saya pun ada masalah lah.Tolonglah empati...~